İnsan Ancak Özlemişse Yalnızdır

'Özcan Yurdalan'a'

'Derin sulardaysan, eteğini kaldırma
Sığ sularda, giysini ıslatma'(*)

bir insan özlemişsen üşümüş olmalısın
mevsimlerden kış olmalı
ya da aklı kışta kalmış aşık bir bahar

vakitlerden geceyarısı olmalı
tatlı bir uykuyu örtememişsin üstüne
ya da 'yağmur şaşkını bir gece'(**) çökmüş üstüne

bir insan özlemişsen yalnız olmalısın
son gelen kalabalık silinmiş sayfalardan
ya da yüksek karlı dağlardan yuvarlanan bir çığın
altında kalan kardelen olmalısın, eğik başın

bir insan özlemişsen yanılmış olmalısın
ya da yalnızlığın tek rengini göstermiş sana
sürekli okuduğun acemi şair

oysa çiçekleri düşün kırlarda
papatyanın akını, karanfilin alını
sonra yalnızlığın renklerini sırala bir bir

bir insan özlemişsen yanmış olmalısın
uzaklara dalıp gitmiş gözlerin
ya da küskün bir denizin dalgaları
eşlik ediyor martıların çığlıklarına

bir insan özlemişsen yorulmuş olmalısın
ya da aşkını yitirmiş yüreğin
gecenin siyah beyaz fotoğraflarında

oysa mutluluk bir düş kadar yakın sana
gerçek kadar uzak mutluluk
madem özlemişsin hadi sığın düşlerin çadırına

Bir insan özlemişsin, yalnız olmalısın
Çünkü 'insan ancak özlemişse yalnızdır'.(**)

23 Haziran 2002 / Dilovası
Mahmut Kuru

(*) Konfüçyüs.
(**) Özcan Yurdalan