İnsan Şiiri - Fahri Bulut

İNSAN
Ağlamak için illa, gözden yaş mı akmalı?
Çaresiz derdi varsa, içine ağlar insan.
Her gün kırılıyorsa, bedeninden bir dalı,
Ala hep özlem duyar, karalar bağlar insan,
Dostlarından utanır, içine ağlar insan…

Rol gereği ağlayan, göze tükürük sürer,
Derdi olmayan biri, dertli kulları yerer,
Ev huzuru olmayan, mezara diri girer,
Yeşile hasret yaşar, karalar bağlar insan,
Dostlarından utanır, içine ağlar insan…

Edep yok terbiye yok, sütsüz birine düşse,
Canından daha öte, kıymet vererek sevse,
Tek bir gün yaranamaz, her gün kurbanım dese,
Mora hep özlem duyar, karalar bağlar insan,
Dostlarından utanır, içine ağlar insan…

Tanrıdan korkusu yok, kuldan utanmıyor sa,
Saygı, sevgi kalmamış, nefrette ediyorsa,
Bak benim maddi gücüm, senden üstte diyorsa,
Sarıya hasret yaşar, karalar bağlar insan,
Dostlarından utanır, içine ağlar insan…

Başta et mi bırakır, sabah, akşam yiyorsa?
Arsız ve sırsız biri, küfürde ediyorsa,
Küs olanda suç sayıp, düşmanlık güdüyorsa,
Maviye özlem duyar, karalar bağlar insan,
Dostlarından utanır, içine ağlar insan…

Rızazade, bu şansa de gel isyan etmesin,
Annesine,dostuna, huzurum yok demesin,
Vicdansızlık yapanı, kınamasın, yerme sin,
Pembeye hasret yaşar, karalar bağlar insan,
Dostlarından utanır, içine ağlar insan…
07.07.2020
Fahri Bulut Rızazade