İnsan Şiiri - Murat Özgören

Dün sabah yatağımdan,
uzun zamandır hiç olmadığım kadar mutlu kalktım gündüze.
Anladım ki;
muhtaçlığım hoş bir yüze imiş, koyu bir sohbete.
Rüyamda,
daha önce hiç tanımadığım, görmediğim biri.
Bana bir şeyler anlatıyordu içten ve samimi.
Konu neydi hatırlamıyorum bile.
Uyandığım da yine ben aynı bendim.
Ne cebimde param vardı,
yatım, katım nede.
Peki ihtiyacım olan neydi?
Beni anlayan, bana inanan,
aynı lisanı kullandığım doğal, samimi biri.
Kısacası insanoğlu insan.
İşte o an,
ilk defa kendimi anladım belki de.

M.ÖZGÖREN