Bakıyorum da çevreme hep kalabalık.
Nedense sadece bana düşüyor yalnızlık.
Anlaşamıyorum yapmacık insanlarla
Belki de bu yüzden etrafımdaki ıssızlık.
Kalmadı artık öyle doğal insan,
Şaşırıyor kalıyorum bu duruma.
Yok ki kendinde kusur arayan,
Kızgınlığımı bana sakın sorma.
Elbet bir gün değişecek bu düzen.
Anlayacağız düştüğümüz durumu.
Çoğalacak kafasına dank eden.
O yüzden yitirmiyorum umudumu.
Kayıt Tarihi : 10.5.2018 23:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hasan Hayta](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/05/10/insan-769.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!