İnsan Şiiri - İrem Aslan

Geceler mi yorgun benmi durgun
Bu sessizlik kulaklarımı deliyor
Kuytularda kaybettiğim deli doluluğum
Sanki yalnızlığım kalabalıklara savaş açıyor.

İçime çekilmişim,içimde ,için için bir çocuk ağlıyor..
Gözlerim buğulu buğulu sanki buhran günleri gözlüyor
Taştan kalpler üst üste durmadan sanki üzerime çöküyor
Mimarı sensin bu enkazın, kalbim sus, sana az bile diyor...

Gönlüme döşemişim, gönlüm de bir ırmak akıyor
Kuraklıktan bitaf yılan ,susuzluğuna derman arıyor
Bak daha çok zehirlenmesin insanlar diye ezdin ya başını
Bir yudum su için öldürdünüz, zavallı masum bir yılanı