Yoktum, bir kan pıhtısında can buldum yavaş yavaş,
Sonra insan oldum,veli oldum,bezen bir ayyaş.
Yok saydım bazen,tesadüflere kandım bilerek
Yalanlar söyledim,kendime ben yeterim diyerek
İnkar ettikçe hakkı,haram tatlı geldi dünyada,
Kördüm,sağırdım,dilsizdim,o en güzel manada,
Aminsizlik kibriyle, nefsime taç giydirdim
Her türlü azgınlığı kibirimle sindirdim,
Bazen ben neyim diye sorguladım kendimi
Türli inanışlarla doğru değiştirdim seyrimi,
Parçalar oturdukça yerine sorgusuzca inandım
Ben ki Kuranda ayet ayet öğütlenen insandım.
Kayıt Tarihi : 2.5.2013 11:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ben ki Kuranda ayet ayet öğütlenen insandım.
Tebrik ederim...Teşkilatta alt devremsin ama şiirde üst devremsin...
'İMAN İNSANI İNSAN EDER BEL Kİ İNSANI SULTAN EDER. İMANSIZLIK İSE İNSANI ADİ, ACİZ BİR CANAVAR HAYVAN EDER!'
'İMAN TEVHİDİ, TEVHİD TESLİMİ, TESLİM TEVEKKÜLÜ, TEVEKKÜL DE SAADET-İ DAREYNİ İKTİZA EDER.'
Hayırlı çalışmalar.
TÜM YORUMLAR (2)