Bu seyri alemi gökde ki ayı,
Dünyada tek varlık dolaşan insan.
Kötüden kötüsü iyiden iyi,
Nice emellere ulaşan insan.
İlimle,bilimle,tekniği,tıpı,
Halka hizmet çağa açılan kapı,
Sağlam temelinden yıkılmaz yapı,
İcadı uğraşla çalışan insan.
Tek zahmeti memlekete hayırı,
Cennet mekan etme kırı bayırı,
Yatma çalış diye Tanrım buyuru,
Hep aynı noktada buluşan insan.
Göz açıp dünyada kendini bilen,
Kendini övdürür akıllı olan,
Vardır aramızda bir,iki yılan,
Türlü fikirlerden oluşan insan.
Veysel ölen ölür,kalanlar kalır,
Her şey sabretmekle sabırla olur,
Gün gelir Azrail canını alır,
Ahiret mekanda buluşan insan,
Kayıt Tarihi : 8.3.2011 11:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Veysel Şimşek](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/03/08/insan-437.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!