İnsan tanımı neye karşı söylenmişti? Her halde durduk yerde “dinlerin” söylediği gibi her şeye bir isim verirken sıra hem cinsimize geldiği zaman da bir lütuf oluşla “senin adın da insan olsun” diye söylenmemişti! Tilki tavuğu yerken adını öğrenmiyordu. İnsan elma toplarken “haydi bunun adı da elma olsun” demiyordu. “İnsan” denme lafzı, diğer canlılara veya hayvana karşı da söylenmemişti.
Başlangıç koşulları içinde hem cinsimiz çevresine doğru yönelir olduğunda yönelimleri nedenliydi. Yenilir içilir nesnelerin sağlamasını yapacaktı. Tehditlerden savuşacaktı vs. Bu esnada da kişiler elde edilenlerin haz ve mutluluk vermesi ile coşacaktı. Yine çevresinde olanların kendisine tehdit olmaları bağlamıyla elem vermelerinden kaynaklı olan kendi deneyim ve izlenimlerini edinecekti.
Kişimiz ya da kişiler bu türden yansımaların size sirayet etmenin (geçişmenin) verdiği baskı ve basınçla kaygılarınızı ya azaltacak ya da kaygılarınızı artıracaktı. Böylece kendisi kaygıları artmış ya da azalmış bir kişi davranış olmakla çevresine yansıyacaktı.
İnsanın bu türden kaygı güdenle olur davranışları bağlamıyla çevresine bakan kişimiz, çevresini haz ve elem düzeyine göre sınıflayacak veya kategorize edecek; kendi içinde algılama imgelerini oluşacaktı. Yani insanın yönelimli oluşu içinde insanın kendi içinde ve kendi dışında kaygılarını oluşmasıyla veya kaygılarını indirgemesine referans olurları kategorize kılmalarının anlamlandırılmaları vardı.
Tamamını Oku
