İnsan Şiiri - Doğan Deniz

alaca karanlıgı delerke dogdu gunes.
sarkı garpı aydınlatarak.
ınsanlar uyanıyor uykusundan.
ellerınde karanfıller.
gözlerinde bir umut.
yürüyorlar aydınlıgın tam ortasına.
zaffer sarkıları mırıldanıyor ınsanlar.
sırf ınsan oldukları ıcın yuruyorlar.
dusunuyorlar cunku.
dusundukce yenı dunyalara kucak acıyorlar.
evrenın sonsuzlugunda.
ınsan olduklarına sevınıyorlar.
cunku bılıyorlar kutsal olduklarını.
ne mutlu ınsan olana.
ınsanlıgını tasıyana
ne mutlu.