İnsan Şiiri - Soner Kaya

Aşk nimeti sayarak karşıla sana inen hüznü
İbret al, yalvar ellerini gökyüzüne açarak
Zalimin zulmüne karşı eğmeden başı
Bir anne şefkatiyle kovuldun huzurdan şimdi git, arkana bile bakmadan

Miski amber kokan iç gözyaşlarına boğularak ağla
Bu yakışır ancak cennetten kovulan ademe
Ağlamak gelmiyorsa yüreğini zorla
Pişmanlığının ahı yaksın canı, cananı

Gönlünün üstünde hisset her an rahmanın elini
Tövbe kapısında rahmetiyle gönensin alnındaki günah çizgileri
Ve kork onun dehşetli gazabından

Dağların parça parça dağılıp yürüdüğü gün