İnsan Şiiri - Mihrican Tunç

Yazmak ; Dünyanın kolyesinde takılı olan emellerimi, elemlerimi, tutunduklarımı, fırtınalarımı bazen durgun bir deniz olan hallerini yazamıyorum
Sizce öyle olması gerekmez mi?
Yazar dahi olsan kendine ait dünyasını gizli tutmasını bilmeli insan. Kimi anlatmaktan kimi gizli tutmaktan yanadır. Sanırım ben gizli olması gerektiğini savunanlardanım.
Sanal ortamda aile hayatını fotoğraflarla ifşa etmeye çalışanların sayısı azımsanmayacak kadar çok mahremini bin bir yamalı yalan bohçaya sarılmış, gözlerimizi hapsetmeye çalışma çabaları, kendin olmaktan çok başkaları oluyorsun.
Eski zamanların çağ atlayıp günümüze gelmesini öyle çok isterdim ki...
Değerlere bağlı bir hayat olmalı, özünde saf haliyle yaşanan bir ömür, kendinden başka kimsenin bilmediği bir hayat, sırlarımız sır olmaktan çıkıyor. Günümüz şartlarına ayak uydurmaya çalışan yanlarımız hep yaralanıyor. Darbe üstüne darbe alıp bir enkaza dönüşüyor.
Hayatta başarı ve ustalaşmak insan tanımakla olur.
Bunun gerçekleşmesi için de, insanın önce kendini tanıması gerekir. İnsan eksiklerini ve hatalarını bilmeli.
Farkındalık;
Varlığın ortasında kendin olabilmek, bizi biz yapan uyanıklık hali.
Başkası olmak başkası bibi düşünmek başkası ne diyorsa yapmak ne acı bir tablo. İnsan karakteri ile doğar yani doğuştan gelen yapısı ruhsal bütünlüğü, bu bütünlükten uzak insanların sergilediği ruh halleri sizleri çileden çıkartmasın. Bu kişileri fark ettiğinizde kendinize olan güveniniz asla zedelenmesin. Aksi halde kişinin söylediğini önemsemiş olursunuz.
Hayat insana tanınan bir süre, ilk nefes ile son nefes arasında bir yolculuktur. Bu yolculuğu ya boş geçiririz ya da bir anlam katarız.
Yasalığım ya da tanığı olduğum bu hayat serüveninde Rahmetli Babamın ne denli haklı olduğunu bir kez daha gördüm...