İnsan! Şiiri - Nigar Bedirhan 2

İNSAN!

Zamanı gelince, düşüyor yaprak
Ölünce uyanır bâkide insan.
Ana şefkatiyle, karşılar toprak
Kim demiş fanide, kalacak insan.
***
Kim demiş her mevsim, açacak gülüm
Goncasına hasret, öter bülbülüm
Hazan mevsiminde, yaşanır ölüm
Sevdayla ummana, dalacak insan.
***
Ansızın yıkılır, o koca dağlar
Gidene sevdiği, yâreni ağlar
Ruhları sevdayla, muhabbet bağlar
Kendini sahraya, salacak insan.
***
Aşk sevda emanet, her şey emanet
Onca hengame var, bitmez iman et
Ey gece gözlü yâr, etme ihanet
Mutlak güçten ibret alacak insan..
***
Nigâr Bedirhan