İnsafsız Şiiri - Suzi Ayyıldız

Bir dudak kıyısında umut bıraktın,
Bir göz ucunda veda...

Yaktı yüreğimi,
Giderken dediğin o suskun elveda...
Bendeki de candı,
Be candı… İnsafsız...

Tutunamadım nefesine, sesine,
Bir adım gerinde unuttun beni.
Sakladığım sana dair her hece,
Şimdi sustuğum yaranın iniltisi bende…
Susturdun kelimelerimi, susturdun be insafsız...

Gözlerinin kenarında
Bir ömrü susarak harcadım,
Sen bana yangın bıraktın,
Ben hardım oysa...
Kül oldum, savruldum rüzgâra;
Ben kendimi yaktım,
Yaktım be insafsız...

Kirpik ucuna düştü ismin,
Çiy damlası gibi geceden...
Bir dua olup eksildin benden.
Kalbim hâlâ seni beklerken,
Zaman utandı… Utandı be insafsız...

Ben böyle sevdim işte,
Kırılarak, susarak, içime gömülerek...
Bir mum misali eriyerek,
Tükendim, kül oldum da
Haberin dahi olmadı, olmadı be insafsız...

Aşk dedikleri ne yaman şeydi,
Bir gülüşüne bin ömür feda edilir,
Kaşın yay, kirpiğin yüreğime ok idi;
Saplandı sineme,
Deldi… deldi de geçti, insafsız...

Gamzene gülüşlerimi sakladın,
Sen bana ölüme tebessüm ettirdin…
Senin için öldüm…
Öldüm be insafsız...