İnsaf Caner Şiirleri - Şair İnsaf Caner

Bana;
Baharları getirdin,
Doldurdun uvucuma tüm çiçekleri.
Yıllardan sonra gülümsettin beni.
Yüreğimi veriyorum, uzat ellerini..
Bana;

(.1.)

Deli gönlüm,yine kanat çırpıyor.
Dilerim bu sefer alçaktan uçmaz.
Lâf anlamaz,söz dinlemez serseri,
Dilerim onulmaz yaralar açmaz.

De gah gönül,o gelmeden biz gidek.
Fato'mun döşünde nergizler derek.
Yeter gayrı,çoh bekledi bu yürek,
De gah gönül gidek de murada erek.

Fato'm gezinir şimdi,Tohma boyunda.

Gecelerle paylaştım hasretimi.
Gömdüm gecelere isyanlarımı.
Düğüm düğüm boğazım da özlemim.
Karanlığa ışık gibi gözlerin.
Dikkat et.!
Ahh..Gönlüm,

Gücüm yetmiyor artık.
Yokluğunla savaşmaya..
Kuytuda yaralarım,
Gün geçtikçe azmakta..
Kıyamıyorum sarmaya,
Yâr.! Senin armağanın ya..

Hani;
Bir avuç kurak toprağa,
Yıllar sonra,bir damla
Tek bir damlacık,
Yağmur düşer ya..
Sevinirsin,zamanıdır diye.

Güneşin girmediği, kömürlük bozması tek odalı evlerde geçmişti çocukluğu.
Sidik kokusunun, bok kokusunun ve yemek kokusunun birbirine karıştığı evlerde.
Ana- baba ve beş kardeş. En büyüğü YILMAZ henüz ondört yaşında.
Baba işsiz,günü birlikçi.Ana dilsiz doğurgan.
Yılmaz; idealist,asi..Haketmiyor yaşadıklarını..
Başkalarının ayakkabıları ve kıyafetleri ile dolaşmayı hazmedemiyordu..

Dertlerime dert ekleyip,
Ben ağlarken gülümseyen.
Ağlamama alkış tutup,
Güldüğüme içerleyen..

Tüm dostlara selam olsun..

Bakın.!
Eterle,Beter.
Ahh.! Yapışık ikizler.
Gülün bakalım gülün.
Son gülen iyi güler..
Keser döner,sap döner,

Terkettiler.
Gittiler birer birer
Zamansız..
Bana beni bıraktılar,
Yarım yamalak,paramparça.
Paramparça yüreğim.