İnsaf Caner Şiirleri - Şair İnsaf Caner

Safran kokulu
Akşamlarda kalmıştı,
Sevdalarım...
Yangınlarımı gömmüştüm,
Yüreğimin ücralarına..
Müebbete mahkûm etmiştim,

Umut;
Karşı kıyıda.
Köprü bıçak,ipler pamuk..
Sandalımız kağıttan,
Olsa bile ne çıkar?

Yâr!
Hasretin alev alev kavurur.
Her çıngı'yı ayrı yana savurur.
Gecelerim, bin bir sevda doğurur,
Bilinmezde misin, neredesin Yâr?

Kopardım,seni benden.
İçimde yoksun artık..
Yitirilmiş sevdanın peşinden
Koşmaya niyetim yok..
Bana masal anlatma.
Gelişin olmadı ki,gidişin yaksın beni..

Ağlama,
Yeter artık.
Haydi sil gözlerini.
Yakışmıyor ki sana,
Benim Aslan Memedim..
Bırakıp da giderim,

Bu dünyâ'ya yeniden,
Gelebilseydim eğer.
Yine seni..
İllâ seni.
Bir tek seni severdim.

Kıskandım seni yine.
Aklıma geldi de,
Nasıl sevdiğim.
Yalansız,yasaksız,ölesiye..
Keşke;
Ben sevilseydim senin yerine.

Bir yürek vardı ben de;
Sevdalara kapalı,
Acıların aynası,.
Nasır tutmuş her zerre..
Gül açtı gelişinle,
Bahar oldu..

Hayat;
İki nefes arası,
Sıkıştırılmış
Geçmesi zorunlu zaman..
Kimi;
Şanslı,akıllı.

Gecenin bir yarısı,
Gördüğün rüyâlardan,
Uyanıp utandın mı?
Gök yüzüne bakıp,
Yıldızları gözlerinin,
Yerine koydun mu?