İnsaf Şiiri - Kadir Kaya

Sevgiyi büyüten bir yudum şefkat,
Sevinci kalplere yaymaktır insaf.
Sabrımız öfkeyle çeker meşekkat,
Nefsi merhametle doymaktır insaf.

Tefekkürle dolan huzurlu yaşar,
Hoşgörüyle kişi ne güzel pişer,
Sevgi verildikçe çoğalır taşar,
Kendini benlikten soymaktır İnsaf.

İmanın nuruyla kalpler beslenir,
İlham ve sezgiyle akıl seslenir,
Bitmez sadakatla vefa süslenir,
Kanaat hırkası giymektir insaf.

Ruhun gıdasıdır edilen zikir,
Böylece nurlaşır tertemiz fikir,
Niyazla dillerden düşmesin şükür,
Haktan gelen emre uymaktır insaf.

Selamla, sohbetten muhabbet doğar,
Duygu çiselerken çoğalır yağar,
Gerçek aşkı bulan bir kalbe sığa
İnsanları eşit saymaktır insaf.

Güzeli yaşamak bitmeyen heves,
Alıp verdiğimiz sayılı nefes,
Can kuşuma tenim oluyor kafes,
Çareyi gönüle koymaktır insaf.

Mevlanın aşkıyla yanmaktır insaf.
Vicdan pınarında kanmaktır insaf.
Rıskını yoksula sunmaktır insaf.
Kadirim çığlıyı duymaktır insaf.