Hayat yolu kimi zaman yukarı doğru çıkarken, kimi zaman da aşağı doğru iner. İnsan ne çıkarken sevinmeli, ne de inerken üzülmelidir.
Aslında her iki durum da insanoğluna verilmiş bir nimettir. Anlayabilir, algılayabilirse eğer. Bu durumda makul olan ve insanın payına düşen verene şükredip, verilenin kıymetini bilmektir.
Verene şükredip verilenin kıymetini bilmek, Allah'a kul olmanın en alt mertebesidir. Bu seviyede sebat etmeyi başarmak, yükselmek için atılan ilk adım demektir.
Daha sonra atılacak her adım bu ana temel üzerinde yükseltilebilirse eğer, kişi Allah'ın rızasını kazanmak yolunda mesafeler kaydetmiş olur.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta