İnleyen Nağmeler… Şiiri - Seçil Karagöz

Uzunca düşündü mızrap, vurdu sazın bâm teline;
Sıraya girdi notalar, kanatlanıp uçtu esler...
Majör, minör gamlar hepten kapıldı moda seline;
Coştu karmaşık duygular, yankılandı cırlak sesler...

Aranmaz nicelik özde, sayılır nitelik sözde;
Bütünlüğü söz ve özün mutlak üslûbunu besler...
Güfte, beste derken eser değerler kendini gözde;
Koşar, coşar ve çağıldar semaya yükselen sesler...

Algılanır göz nuru ve alın teri emeğinde;
Saygı duyar buna elbet tüm beyinler ve yürekler...
Kaygılanma deli gönül, göz yok senin yemeğinde;
Görür, duyar, bilir elbet Yaradan, tutar dilekler...

Olmayasın pek alıngan, su serpesin yüreğine;
Yeter bin bir dert herkese, üflenir hüzünle neyler...
Yaprak dökümünü bekler göçmeye öz yöresine;
Onmaz hiçbir art niyetli, baki kalır bütün sesler...

18.08.2008