İnkılap Şiiri - Faruk Bürlükkara

Bir sonbahar günüydü
Turuncu yapraklı ağaçların altında tefekküre daldığım.
Hikâyesini kutsal kitaplarda gördüğüm o lanetli kavmin
Tarihte kalmış bir efsane olduğunu zannedecek kadar gafildim.
Ve yiğitlerin direnişiyle kalktı perde
Oldu vicdanlar için bir furkan.
Mazlumun feryadına ses ver ve uyan
Diriliş vaktidir şimdi, ahmaktır bu yolda geri duran
Daha ne bekliyorsun kaç beden parçalanmalı ki gerçekleşsin kıyam.
Haydi sen de su ver büyüsün bu fidan
Çocuklara bırakılacak miras, gelmeli kutlu nizam.
İnkılap lazım edepsiz çağa olsun tokat
Maddenin esaretini reddet müstekbirlere inat
Yolun sonunu sorma yoldaki çabadır bize mükafat
Zulmü gömecek o mezara bir kürek toprak da sen at.