İnkârcı İtler İyilikten Anlamaz

Doğru dürüst olan haramı yutmaz,
Çıkarı için dostu başından atmaz,
Gerçek İnsan iyiliği unutmaz,
İnkârcı İtler iyilikten anlamaz.

Gerçek can dostların arkandan meler,
İki yüzlü adiler geriden güler,
Kırk yıllık hatırı bir anda siler,
İnkârcı İtler iyilikten anlamaz.

Yaşananı yazdım bir iki satır,
İnkârcı olan iki ayaklı katır,
Bir anda silinir kırk yıllık hatır,
İnkârcı İtler iyilikten anlamaz.

Yaşadımda gördüm dersimi aldım,
Ne yazıkki İnsan sarafı oldum,
İnsanlık bu ise şaşırdım kaldım,
İnkârcı İtler iyilikten anlamaz.

Diyelimki can ciğeri bağrına bastın,
Olmasada kimseye kin kibir kastın,
Sana Düşman olur en yakın dostun,
İnkârcı İtler iyilikten anlamaz.

Olsanda doğru dürüst yufka yürekli,
Adam gibi adam olmak gerekli,
Yedirip içirsende ballı börekli,
İnkârcı İtler iyilikten anlamaz.

Korursun kollarsın acır yanarsın,
Ne kendini ondurur nede onarsın,
Tabiki her nankörü Adam sanarsın,
İnkârcı İtler iyilikten anlamaz.

İyilik yaptıklarımın hepsi İnsandı,
İnkârcı kendini bir şeyim sandı,
Veysel derki benim çok canım yandı,
İnkârcı İtler iyilikten anlamaz.