İnkar Eyledi Şiiri - Cahit Konut

Cahillerle tartışmazdım her şeyi,
Gerçekleri inkâr eyledi gitti.
Çıkarına koştu, döndü köşeyi,
Bilerek yalanı söyledi gitti.

Kanuna uymadı o kabadayı,
Tuzağa düşürdü bizim mandayı.
Parçalara böldü, yuttu boğayı,
Timsahî gözleri ağladı gitti.

Sermayesi koğu-gaybet,* iftira,
Yüzümüze çaldı kömürden kara.
Yüreğime açtı onulmaz yara,
Kızgın demir ile dağladı gitti.

Ortadan kaldırdı iz bırakmadı,
Yaktı gövdemizde öz bırakmadı.
Bize savunacak söz bırakmadı,
Elimi, dilimi bağladı gitti.

Önümüze serdi batak-balçığı,
Göklere çıkardı bir-çok alçağı.
Hiç kabul etmedi bazı gerçeği,
Üstümüze doğru hoğlad*ı gitti.

Ağzı bozuk adam sövdü-sövündü,
Vurguncudan taraf oldu, övündü.
Bile bile haksızları savundu,
Bizi namertlere yeğledi gitti.

KARAC’OZAN; canlar bu yolda yorgun,
Cahil insanlara gönülden dargın.
Ölümü koymadı yanına bir gün,
Sonunda mezarı boyladı gitti.

10 Şubat 2019 GÖLBAŞI

*hoğladı: Saldırdı
*koğu-gaybet: Dedi-kodu