İnkâr etmek kolay değil;
Yok demekle bitmiyor iş!
Sen, sen ol da etme meyil;
Çıkamazadır bil o gidiş!
Hakka giden cadde varken;
Niye daldın o sokağa!
Her şey ona bir medarken;
Girilir mi hiç batağa!
Tüm mevcudat şahit ona;
İlandalar milyar dille!
Kalsan bile sen en sona;
Dön Rabbine bir delille!
Tesadüfün yokken aslı;
Niçin düşmez hiç kal’inden?
Es geçmezsen gaflı faslı;
Çok çekecek dil elinden!
Nazım gerekken nizama;
Diyorsun ki; yoktur lüzum(!)
İnsafla bak intizama!
Anla Nazım niye lazım!
Hiç banisiz bina yokken;
Sen diyorsun; olmuş âlem(!)
Birinci şık bariz, hakken;
Zırva yazar sende kalem!
İğne varsa usta gerek!
Nasıl olur o mucitsiz?
Sapıttınız siz giderek;
Değilseniz her mucit siz(?)
Olmaz iken köy muhtarsız;
Başıboş mu koca evren?
Gülme öyle arsız, arsız!
Komik sensin halen, tav ren!
Süren kimdir şu dünyayı?
Yok, hatası zerre kadar!
Kimdir yapan uydu ay’ı?
Görevinde yapmaz rötar!
Niye sönmez bu güneş hiç?
Çünkü onu Mevla yakar!
Yoksa kulda öyle bir güç;
Ona tapman en azim kar!
Anla artık bön değilsen!
Allah diye biri vardır!
Huzurunda bir eğilsen;
Sonsuza dek sana yar’dır!
Abdullah Toroslu
25.08.2011-Türkiye
Kayıt Tarihi : 25.8.2011 12:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!