Kömür Gözlüm 2 Şiiri - Muhammet Candan

Havva’mı tam bulmuşken kaldım havasız.
Beni mutlu eden tek şey mutsuz olmasın;
Bir olsun yolumuz, yuvamız.
Aslında mutlu olmanın tek bir sırrı var:
Doğru olanı seçmek.
Tek bir gerçeğim onca hayal oluştururken
Onca hayalim tek bir gerçek oluşturamaz.
Ya gidişin için bir sebep yarat
Ya da gerçeğim ol biraz.
Sen hep bendesin, bendimsin
Ama benim değilsin.
Haybeden mi sevdin,
Harbiden bu ne büyük bir kin.
Acaba sürekli hata yaptığımdan mı dönmüyorsun
Yoksa dönmediğinden mi sürekli hata yapıyorum?
Derdimin bile derdi var,
Şiirler oldu soyum sopum.
Gücüm olsaydı dert kavramını kaldırırdım ikimiz için.
Hangi diyardan yara gidilir,
Yaradan biliyor yaram çok derin.
Sokağın sonunda beni bekleyen kendi hayalimi görüyorum.
Biraz solgun, biraz yaşlı, biraz tedirgin…
Ama geçen zaman bırakmamış içinde bir damla kin.
Kömür gözlerine destanlar yazdım,
Ama kıyamadım bakmaya.
Şimdi sana en büyük bedduam:
Kelepçelesinler iki kolunu neşe ve huzura.

Kirli beyaz hayatta kir ile beyaz arasında yolcuyum.
İçtiklerimle sensizliği katladım,
Şimdi borcum olsun sonsuzluğum.
Gökkuşağının bittiği yerde,
Güneşle bulutun seviştiği zamanda
Ağlamak farz oldu, içilenler vacip…
İçe içe sevdanı,
Aşkının ayyaşı ediyor yolunu takip.
Hadi artık bekletme ya koluma gir
Ya da kolumun altına.
Ben beklerim,
Yeter ki ölümden önce gir koynuma.
Seni çok sevdiğimden mi kazanamıyorum,
Yoksa kazanamadığımdan mı çok seviyorum sence?
Sevdayla başlayıp sebepsizce biten aşkımızın adı kaldı sadece.
Bitti denildiğinde gün de gece de bitti.
Gün hiç aydın olmadı, geceler hiç iyi…
Hani bir şeyi unuttuğunda,
Hatırlamak zorundaymış gibi gelir ya insana.
Ben seni unutamadan hatırlama derdindeydim.
Sen benim aşk şiddetindeki depremimsin.
Yüreğim mantığımın üzerine yıkıldı.
Susturdum her şeyi, dinledim aşkı...
Senden sonra çok yalancı oldum ben
Yalandan iyiyim dedim herkese,
Yalandan tebessüm ettim.
Derdimin büyüklüğü kadar olgunlaştım.
Oysa bizim aşkımızın kimseye bir zararı yoktu
Neden böyle oldu kiraz çiçeğim.
Dediklerimi bir kez fazladan düşünseydin
Anlardın dediklerimi bir kez fazladan düşündüğümü.
Şimdi sana en büyük bedduam:
Dört duvarın olsun sonsuz gökyüzü.

Dön ve dudaklarınla mühürle dudaklarımı
Tek kelime bile söyleyemeyeyim,
Ellerinle kelepçele.
Özgürlüğümü al elimden
Al senin olsun,
Al senin olayım.
Bitmedi biten aşkın derdi,
Çatlasın yerin göğün sinesi.
Gökyüzü kadar güzel bir hayatı öldürdüm,
Bastığım kumları üzerine gömdüm.
Dualarımı çiçek yapıp diktim,
Gözyaşları ile suladım.
Hayatımın başında okudum bu şiiri.
Yok oluş eşiğindeyim şimdi.
Hayat sen kadardı,
Hayat sen kadar güzeldi.
Şimdi, hayat ayrılık kadar acı,
Ayrılık kadar dertli.
Araban aşk hızında B’den A’ya gitti;
B bıkmak A ayrılık.
Ne çabuk bıkıp ne çabuk terk ettin,
Hızını düşür artık.
Her şey anlarda gizliydi oysa
Yağmurda çocuk olmak gibi.
Aşk sende tahmininden güzel durmuştu,
Niye verdin geri.
Neyleyeyim hayat bana gülmedi,
Ben güleyim böylesi hayata.
Şimdi sana en büyük bedduam:
Ağırlaştırılmış müebbet al sonsuz mutluluğa.

Kömür gözlerin beni benden aldı, geri vermedi.
Beni bana verme, fidye olsun.
Giden bana karşılık ver bana sevgini.
Benlerinde bir ben olayım, en çok beni sev.
Gözlerimin ta içine bak, ruhumu esir alsın alev.
Gece saçlı, kömür gözlü, gülendam...
Gülümsemen bana özgürlük,
Gülümsememen idam...
Yanağındaki benlerine beni de al.
Ya sevgimi kabul et
Ya da hançeri yüreğime çal.
Bende hep bir sır olarak kalacaksın,
Giyene kadar beyaz kefen.
Dünya da evrende onca ceset arasında canlı bir beden…
Kalabalığın oluşturduğu yalnızlığın kulağımda inlemesi…
Her insanın sevgi anlayışı farklı aslında,
Hepsi birer parmak izi.
İçindeki gizli dünya seni,
Oluşturduğun dünya ise beni kavurdu.
Aklım başımı terk etti,
Gönlüm oldu derdin yurdu.
Şimdi sana en büyük bedduam:
Hayatın her celsesinde bul sonsuz umudu.

Oysa çok sevmiştim,
Çıplak ayaklarla çimenlerde yürümek gibi.
Senden sonra bu hayat,
Hiç komik olmayan bir komedi.
Yanaklarımı doldurdu yüzümdeki tebessümü boğan gözyaşları.
Aşkım alev alev bir ateşti
Ve güneş bu ateşin kıvılcımı...
Gelişin güzeldi, gidişin kötü
Çünkü gelişigüzel sevmiştin.
Aşkın imanı olmayabilir
Ama sevmek seven için bir din…
Benliğim kadar yakındın oysa,
Nasıl oldun bana ırak.
Sevdalara olan inancımı paramparça ettin,
Sanki Irak.
Her yerde seni görüyorken
Neden değildin hiçbir yerde.
Seni ana ana unutmayı denedim,
Ama nafile.
Unutmayı unuttum,
Ama unutamadım seni.
Yaşadıklarım yazılarda saklıydı,
Acılarım ise parantez içi...
Artık tutmuyor elim, ayağım;
Açamadan soldum.
Hadi tut elimi deseydin,
Avucunda kuş olurdum.
Ellerin tüm bir evren olurdu,
Dışarısı ise zindan.
Şimdi sana en büyük duam:
Duan olayım, beni iste, beni dile Allah’tan.

Muhammet Candan
Kayıt Tarihi : 29.3.2020 19:14:00