Ümraniye benim ilk göz ağrım
Üsküdar’a inip,için için ağlarım
Açtım ellerimi Eminönü farkındayım
Bitmez tükenmez acıların derdindeyim
Bir yanda açılmış hizmet
Diğer yanda içimde yumaklanan dert
Kaçış yok,o zaman olur mihnet
Bilmem ki, acıların nesinde mihnet
Derdimi seviyorum,diye akılır ağıt
Toz duman olmuş her şey,kalmamış düzen
Şu fanide ayrılıklara alışmak gerek inan
Zaten alıştırılacak her şeye son an
Dert deyince hep acı kokuyor
Hakiki dert,nâkullukta yatıyor
Ölürken bile kulluk feraseti yetiyor
Uykudaysan uyanmak gerekiyor.
İnsanın hamuru böyle yoğrulmuş
O dünyada olaylarla kavrulmuş
Acı duymayan gönül Hakka kavuşmuş
Daha dünyada ötelerle buluşmuş.
18052008.045 Ahmet Özcankaya
Kayıt Tarihi : 23.5.2008 00:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!