İnilti Şiiri - Şeref Manav

Umarsız bakışlar.
Örmüş kara geceleri.yıldızsız
Çelik parmaklıklar arkası,
aç susuz bırakmış,beni.
Ölümüne..

Zülüflerini salmış, tel tel
Yüreğimin derinliklerine
Damarlarımı bir bir bağlamış.
Kansız bırakmış bedenimi.

O, Kükremiş şelale, asi deniz
Bazen kibar, bazen durgun ve Kararsız.
Ürkek. Biraz gururlu,kadınca tavır.
Ukala biraz,bazen çocuk.

Çırpınır güneşi yakalamak için.
Bilmez yükseldikçe küçüleceğini.
Yada düşeceğini
Elerimi uzatırım. Kaçar..
Yaralı bir yürek,
Apansız bir dert belki.onun savaşı
Atmış kendini çöllere,
Kum, fırtına, haşarat ve susuzluk

Ayrılır bedenim.Parça parça dağılırım.
Tüm vücudumu fırtınalı soğuk sarar
Titrer Susarım.
Sonra Sıcak bir odaya götürür,
Isınırım.Sonrası soğuk.

Bedeni yorgun kalbi kırgın aslında
Darılmış yaşamışlığın ızdırap ve acısına,
İntikam alırcasına hayattan,hayatından
Ölürcesine ve toprağa girercesine,
Son bulacak sesiz yakarış haincesine.