-Ingeborg Bachmann'a mektuplar 5

Tamamlandı halka bildiklerimin yarı çapı kadarki
Ve ağırdın hangi denklemde ağrı
Bir dağın bin bir yolundan hangisi en zoru
Denk değildik
Eşitliğin karşısında duran sayıyı beğenmeyen bilinmez denklemler gibi
Zamanını şaşırmış ağaçlar
Don yemeye mahkum bu duruş
Duru ve sakin - fırtına sokulmakta

bizi ayıran her şeyle bağlandık
ve ismimizin farklı tınıları da yok oldu
adını ansalar çağrılıyorum sanacağım
aramızdaki son sınır zaman - yıkıldı

Her şeyin bir sonu olmalı elbet
Sonsuzluğun bile bir yaşı tuzsuz da olsa
Ve her kelime bir tuğla
Yakını uzak kılmaya örülmüş
Düğümler her yerde
Bazen bir dar ağacında
Ki soluk yaşamlar
Sonsuz kere tekrarlanır
Alınacak dersten yoksun

Ve en çok sen yoksun