İnfirat Şiiri - Ahmet Sadık Doğru

İnfirattayım artık,
Biraz sen ve sensizlik doldu gecem..
Gömmek için geç kaldım tüm hatıraları,
Alıştım gece inlemelerime,
Ansızın gelip, gitmelerine...
Soğuk soğuk da terlemiyorum ya
Gümüş prangalarla bağlı bilincim
Kayıp, karanlık, kimsesiz sözcüklerim.
Bir bilsen kaç bin fersah ötede fikrim.
Sen yoksun ya yapayalnız hissim.
Mürekkep okyanusuna batırıp batırıp çıkarıyorum ruhumu,
Seni yazacak, anlatacak cümle bulamıyor kalemim
Usulca gidiyorum artık; bu kentten, evimden, kendimden.
Bir çocuk çığlığı yankılanıyor kulağımda;
Azraile selam ver diyor, doldu süren...