Derviş Ağıdı Şiiri - Ahmet Sadık Doğru

İnsanı insandan tanıdım

Dervişe Piraye Dede'ye divane oldum

Meye inandım ayyaşa yoldaş oldum

Hak kerimdir dedim demirin tuncunu arar oldum.

Ahlâk Ahlâk deyip durdular.

Allah'ı sırtından vurdular.

Hayayı hiçe saydılar, ar'ı unuttular

Ya Hak deliyi arar oldum

Arabı, farsı, acemi bilmem insan bilirim

Kendimi bilmemde yolu bilirim

Irkı tanımamda ahlâk bilirim

Fıtrat üstüne yaratan Rabbı bilirim

Geçmişi bilmedim, gaybı tanımadım

Anı bilirim anda varım anı yaşatırım

Vururum davula eğlenir geçerim

Affedendir o, cennet kapısından koşar geçerim.

Cennet cennet deyip dururlar

Neyi duyarlar neyi bilirler

Gitmeden niye bu kadar telaş ederler

Yaratandır o ezeliyeti, niye tasa edinirler

Alemin kralını, atın beyazını buldum

Erdemin âlâsını meyin kırmızısını buldum

Ben bende beni bulamadım da

Ya Hak ben bende seni buldum