İnfilak Şiiri - Ömer Altıntaş 4

Ve ben uzağa uzaklara gideceğim
Acılar önderliğinde uçtuğum evlerin üzerine
Öfkemi ve kırgınlığımı bırakarak
Boynu bükük, kimsesiz bir kuş gibi
Zarif ve hüzünlü

Kanatlarımda çocuklar
Gideceğim
Yitip kaybolan o şeylerin peşinden
Özlediğim yerlere
Size kalsın
Bir halta yaramaz dünya

Bana
Anlam yüklemek isteyecekler
Kalbi kırık bir merakla çarpan herkes
Koynuma sokulmak isteyecekler
Dünyanın bacısı olan acılar
Ve çileden çıkartan dertler

Onlara
Göstereceğim yıkılmaktan yapılma yüreğimi
Göstereceğim herkese yüzümün o sertleşen yerini
Onlara acının resmini vereceğim
Bezgin ve öfkeli

Felek mi o
Söyleyin hele bir bana
Kimmiş o boşluğuma sırtıma sırtıma vuran
Bileyim
Var mıdır yüzüme dönecek cesareti
Söyleyin
Hangi çapulsuz o
Ümüğünü sıkayım

Göstereceğim size göğün başka rengini
Kaç bucaksa çıkaracağım ininden
Maskesi bile
Meymenetsiz olan dünyanın
Yaşıyorum ama öç almak için
Bitmek tükenmez bilmeyen bir iştah ve iştiyakla

Kaçmadım oysa
Hep bir çocuk olarak kaldım
Kaldım
Hiçbir yol beni götürmedi oraya
Götürmedi
Hayalleri ile buluşan çocukların yanına
Umudumun
Kopmaktan yapılma bir ip olduğu besbelli
İstediğim, aradığım
Güzel şeylerde heveslerim kaldı

Bana bir dayanak ver ya Rabbi
Bütün yokuşları yeniden tırmandım
Beni arıtacak o su nerede
Bense
Gelmekten yorgun
Sense o kadar merhametli

İçimde
Umutla çalkalanır çocuk gürültüleri
Gırtlağımda ise dünyanın kirli elleri

Ömer Altıntaş