İnfial Şiiri - Muhittin Ulupınar

Çiçek göndermeyin, gamdayım, kalp suskun
Meçhul adreste leylâ, yol uzun ve çetrefil.
Ömrüm kanayan bir yara, bir dal yasemen
Gelip geçer içimden mekânsız bir bedevî
Unut ey kalbim, hep bozgun hep bozgun,
aynalarda aksimiz, yakamızda karanfil.

Gülümsemeyin, yastayım kederiniz tanıdık
İki satırlık mektup şimdi gözleriniz.
Kimliği meçhul sevdalar, o biçim cinayet
Hayatı bir sanrıdan ayıran kimsesizliğiniz.
Ağla ey gönlüm, biz yandık hep yandık
kör ve dilsiz hayat, şefkatinde ihanet.

İşkillenmeyin, bir kasaba sureti hüznümüz
kırık aynalarda köylü bir yanımız ziyânı yok
bir yanı bağışlanan hayat, şehirli esaret
kazınmış bedeli künyemize, mümkünü yok.
Sol ey benzim, üzgünüz hep üzgünüz
Avucumuzda kül, uykumuzda cinnet