İnersen Kurtulursun Şiiri - Ahmet Karaaslan

Günlerden Cuma imiş,
Hoca camiye gitmiş.
İmam çıkmış minbere,
İğne atılsa yere,
Düşmez bir kalabalık,
Bakarmış alık alık.
Görmüş cemaat tamam,
Vaaz edecek imam.
Hepsinin gözü onda,
Öhö demiş sonunda…
Öksürüp yutkunurmuş,
Konuşmadan dururmuş.
— Ey cemaat, size ben...
Demiş, susmuş yeniden.
Unutmuş ne diyecek!
Susacak, bekleyecek…
— Ey cemaat, ben size...
Diyorum, bendenize
Ne oldu anlamadım?
Bir tek söz bulamadım…
Yalan değil, hilafsız
Kafam, kazandan farksız!..
Hazırlanmıştım dünden
Sözümü unuttum ben
Hoca demiş ki: — İmam,
Aklın karışmış tamam.
Kafanda yoksa fikir,
Karşımızda dikilir,
Orada ne durursun?
İnersen kurtulursun...