İncitmeyin beni Şiiri - Mustafa Hayaloğlu

İncitmeyin beni,
Ben sandığınızdan daha kırılganım.
Sözleriniz, rüzgâr sanılır ama
Bazen bir bıçağa döner,
En yumuşak yerimden yakalanırım.

Gülüşüm var ya,
Saklamayı öğrendiğim bir yara belki de.
Bir göz kırpmak kadar sürer cesaretim,
Sonrası…
İçimde yankılanan sessiz bir “keşke”.

İncitmeyin beni,
Her güçlü görünen yalnız değildir.
Bazı insanlar
Bir çatlaktan sızar geceye,
Ve sabaha kadar ağlamayı bile unutabilir.

Ben,
Bir çocuğun susarken büyüyen hâliyim.
Bir çiçeğin gölgesiz kalmış tarafı,
Bir mevsimin ortasında üşüyen
Yorgun bir serçe gibiyim.

İncitmeyin beni,
Çünkü bazen tek bir bakış,
Beni içimde yıkmaya yeter.
Ve ben her defasında
Kimse duymadan, yeniden toplarım kendimi.

Ama bir gün…
Toplayamazsam,
Sadece susarım.
Ve suskunluk,
En derin çığlığımdır aslında.