Ey incir ağacı,
Elimiz kolumuz kırılsa da,
Değiliz biz bir köşeye atılmış kütük.
Hasret dal veriyor yine bak,
Çatal budak.
Ot bitmese de yanar yine,
Yanar yürek denilen bu kurak toprak.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta