İncil’den Manzum Yorumlar: 7. Bölüm.

TANRI’NIN SEÇTİĞİ KUL

(Mat.)

Bir çok kişi İsa’nın ardından geliyordu,
Gelen tüm hastaları O iyi ediyordu.

Sonra İsa uyardı hastaları; kimseye
Kendinin kimliğini söylemesinler diye.

Bu, Peygamber Şuayb aracılığı ile,
Bildirilen şu sözler yerine gelsin diye:

“İşte Kulum, O’nu ben seçtim.
Gönlümün hoşnut olduğu sevgili Kulum O’dur.
Ruhumu O’nun üzerine koyacağım,
O da adaleti uluslara bildirecek.
Çekişip bağırmayacak,
Sokaklarda kimse O’nun sesini duymayacak.
Ezilmiş kamışı kırmayacak,
Tüten fitili söndürmeyecek,
Ve sonunda adaleti zafere ulaştıracak.
Uluslar da O’nun adına umut bağlayacak.”

* * * *

İSA ve GÜNAHKAR KADIN

(Luk.)

Bir Ferisi İsa’yı yemeğe davet etti.
Onun bu davetine İsa icabet etti.

Günahkar tanınan bir kadın içeri girdi,
Bir kap içinde güzel kokulu yağ getirdi.

O’nun ayaklarının dibinde o ağladı,
Göz yaşıyla İsa’nın ayağını yıkadı,

Öptü ayaklarını, üzerine yağ sürdü.
Evinde yemek veren Ferisi bunu gördü,

Aklından şöyle geçti: “Bu peygamber olsaydı,
Kendine dokununca bilirdi bu kadını.”

“Bilirdi bu kadının günahkar olduğunu.”
İsa ise anladı içten konuştuğunu.

Dedi: “Simon bak! Sana var söyleyeceklerim.”
Simon İsa’ya dönüp: “Buyurun Öğretmenim.”

“İki adam var idi, birine borçluydular,
Biri beş yüz, öbürü elli dinar borçlular.”

“Borcunu ödeyecek güçleri de kalmadı.
O adam ikisinin borcunu bağışladı.”

“Şimdi hangisi onu çok sever? ” dedi İsa.
Simon dedi: “Sanırım kendisine o daha”

“Çok bağışlanan.” İsa: “Doğru söyledin” dedi.
Sonra kadına bakıp Simon’a şöyle dedi:

“Bu kadını gördün mü? Evine geldim senin,
Benim ayağım için sen bana su vermedin.”

“Kadın ayaklarımı göz yaşıyla ısladı,
Saçları ile sildi, sildi ve kuruladı.”

“Sen beni hiç öpmedin, bu kadınsa geliyor,
Geldiğimden beridir ayağımı öpüyor.”

“Sen zeytinyağı bile sürmedin şu başıma,
Hoş kokulu yağ sürdü bu kadın ayağıma.”

“Bu yüzden sana şunu söyleyeyim ki Simon,
Günahı bağışlandı bu kadının, çok olan.”

“Sebep budur; kadının sevgi göstermesine,
Az verilen az sever, oysa ki kendisine.”

Sonra kadına dedi: “Günahın bağışlandı,
Esenlikle git” dedi: “İman seni kurtardı.”

* * * *

(11. Ekim. 2004 – İzmir)