İncil’den Manzum Yorumlar:12. Bölüm.

HARDAL BENZETMESİ

(Mat. Mar. Luk.)

Ve bir benzetme daha yaptı onlara İsa:
“Gökler Egemenliği’ adamın tarlasına,”

“Ektiği bir hardalın benzer ki tanesine;
Hardal tohumlardan en küçük olduğu halde,”

“O gelişince, boyu başkalarını aşar,
Ağaç olup dalında gelip barınır kuşlar.”

İsa bütün bunları benzetmeyle anlattı,
Benzetme kullanmadan hiçbir şey anlatmazdı.

* * * *

Elçi vasıtasıyla bildirilen şu sözler,
Yerine gelsin diye oldu bütün bu işler:

“Ağzımı benzetmeler anlatarak açacağım,
Dünyanın kuruluşundan beri
Gizli kalmış sırları dile getireceğim.”

* * * *

SERVET ve GÜVENİRLİK

Luk.)

“En küçük işte bile güvenilir olanlar,
Büyük işte de onlar güvenilir olurlar.”

“Dürüst olmayan kişi en küçücük bir işte,
Dürüst olamaz artık o en büyük işte de.”

“Dünyanın aldatıcı servetinin hakkında,
Güvenilir değilsen gerçek serveti sana”

“Kim emanet eder ki? Biri malı hakkında
Sana güvenemezse kalkıp hem o malı da”

“Senin olmak üzere, bir düşün hiç verir mi?
İki beye bir uşak kulluk edebilir mi? ”

“Kimse iki ilaha birden kulluk edemez,
İkisine bağlanıp ikisini sevemez.”

“Ya birinden nefretle öbürünü sevecek.
Ya birini sevip de öbüründen geçecek.”

“Hem Rabbe, hem paraya kulluk edemezsiniz.
Sadece tek birini tercih etmelisiniz.”

* * * *

TANRI EGEMENLİĞİ NE ZAMAN GELECEK

(Luk.)

Ferisiler İsa’ya: “Tarif et esenliği,
Ne zaman gelecektir ‘Tanrı Egemenliği? ”

İsa ise onlara şöyle bir yanıt verdi:
“Tanrı Egemenliği’ gözle görünmez” dedi:

“O orada, burada veya şurda değildir,
Tanrı Egemenliği zaten içinizdedir.”

* * * *

FERİSİ ve VERGİ GÖREVLİSİ

(Luk.)

Kendi doğruluğuna güvenip başkasına,
Tepeden bakanları şöyle resmetti İsa:

“Tapınağa girdiler duaya iki kişi,
Biri vergi memuru, diğeriyse Ferisi.”

“Şöyle bir dua etti bakarak semalara:
‘Tanrım öbürlerine, yani günahkarlara,”

“Yada orada duran şu vergi memuruna,
Benzemediğim için şükrederim hep sana.”

“Hem haftada iki gün ben oruç tutuyorum,
Bütün kazancımdan da ondalık veriyorum.”

“Vergi görevlisiyse uzakta duruyordu,
Göğe dönüp bakmaktan bile çekiniyordu,”

“O göğsünü döverek diyor: ‘Tanrım merhamet,
Ben günahkara acı, Tanrım bana rahmet et.”

“Şu kadarını derim; Ferisi aklanmadı,
Bu adam aklanarak çıktı evine vardı.”

* * * *

(11. Ekim. 2004 – İzmir)