İnce ve sık dokunurdu ellerin
Dudaklarıma örerdin ağını; konuşamazdım
Gözlerin gözlerime meydan okurdu; susardım
Bır duvar soğukluğunda iç içe kalmıştık
Aynı tende farklı damarlara sapmış, içten içe ayrılmıştık
İnce ve sık dokunurdu ellerin; korkardım
Zehrini dağıtan suretinden...
Kanatlarıma jilet atardım
Birimizden biri aksın tül perdeden kefene
Çıkmasın ne ağından ne de ruhundan
İnce ve sık dokunurdu ellerin, aradım yine
Ben o gün kendimi astım işte!
Kayıt Tarihi : 16.1.2002 15:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!