Neyzen Tevfik soğuk bir kış günü aç sefil ortada kalır..
Sığınır bir caminin şadırvanına ve bekler ki birisi onu görsün ve yardım etsin. Fakat hava soğuk gelen giden yok...
Çaresiz kalkar yerinden ve perperişan, kalacağı yere doğru yürümeye başlar..
O dönemin varlıklı ailelerinden birinin oğlu, askerden yeni gelmiştir. Yolda onu görür ve halini anlar.
Genç adam, o günün en büyük parasını cebinden çıkartır, takdim edecektir.. Ama bir an düşünür, karşısındaki koskoca Neyzen Tevfik’tir, Allah'ın deli ve veli cinsinden bir kulu..!
Neyzen'in sağı solu belli olmaz ki, bir bakarsın devlet başkanlarına kafa tutar, bir bakarsın zamanın en zengin adamlarını yerin dibine batırır.
Delikanlı parayı buruşturup Neyzen'in ayaklarının dibine doğru hafifçe atar. Sonra da omzuna dokunup;
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.
Cebimde bir lira desen yok,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta