İnatçı Yaprak Şiiri - Haşim Türker

mevsim sonbahardan kışa dönmekteydi,
tüm yapraklarını dökmekteydi ağaçlar,
ben en inatçı yaprağıydım dünyanın,
düşmeyecektim mevsimlerdir yaptığım gibi.

o kış rüzgarlar bir başka esti,
kasırgalar, tufanlar, fırtınalar,
bana inat, garez eder gibi geldi,
ben sebat ettikçe dolular böğrümü deldi.

bir zaman geldi, benden başka
yaprak kalmadı sana tutunan,
dayanamadı diğerleri yağmura ve fırtınaya,
bense her zamanki gibi inatla sarıldım sana.

bahara dönerken yeniden mevsim,
kuru, yıpranmış ve kararmış,
ama meftun, mecnun ve aşık,
ağacına tutunup kalan
tek yaprak bendim dünyada.

lakin bir akşamüstü,
siyaha çalarken gün,
kasırgaların yapamadığını,
bir insanoğlu yaptı, ve
elini uzatıp koparıverdi,
ayırdı beni senden...