İnanmam Artık Sahte Güneşine

Ben acılarla beslenen pınardan su içtim,
Gülleri solmuş kuru bir diken seçtim,
Eğildim, büküldüm,iğne deliğinden geçtim.

Hep isyana sürükledi beni sözlerin,
Sanki yüreğinin rengiydi kara gözlerin.
Hiç bilseydim yürür müydüm yollarında?
Her gün yüreğim boğuluyor kollarında!

Bilseydim yolunun hüzün yolu olduğunu,
Bilseydim dikenlerle dolu olduğunu
Hiç düşer miydim peşine?

Sen bana bir oyunusun kaderimin,
Kimse bilmez gerçek ne,suç kimin?
Geçerken köprülerden bir bir ileri,
Ateşliyorsun yüreğimdeki kardeş türküleri.

Kardeş sözüne sürgün olduğum kadın,
Hatırladıkça,yüreğimi hoplatıyor adın.
Rastlanmaz dünyada siyah bakışların eşine.

Gittikçe dikleşen yokuşlar...Yorgun merdivenler...
Karşılar beni her basamakta elem ve keder!
Acılarımdır her basamakta aldığım nefes;
Acılarımdır çağlayan gibi kulağıma dökülen o ses.

Akıyor ırmaklardan su yerine nefret ve kin,
Bir feryattır akan her damla benim için.
Umutla koşuyor feryadım yıldırım sesine...

Yağmurlu bulut gibi bakarım bazen gözüne,
Sürerim bazen parçalanan sözümü yüzüne.
Bazen göğün tavanında ararım çaresizliğimi,
Açarım ellerimi,arz ederim yâre sessizliğimi...

Ben acılarla beslenen pınardan su içtim,
Gülleri solmuş kuru bir diken seçtim,
Eğildim,büküldüm,iğne deliğinden geçtim.
İnanmam artık sahte güneşine...