İnanmak Şiiri - Serhat Fidan

Kelimelere hüküm edebilseydim
Sana en acı şiirlerimden birini yazardım
Kendime söz geçirebilseydim şuan
parlak bir ışığın altında tatlı bir müzik dinlerdim
Şuan olduğu gibi kafam karışık olmaz
Yüreğimin aktığı yöne giderdim
Belkilerin hegemonyasında bir ömür tüketmezdim
Ne kadar çok özlemişim gözlerimden yağmur damlamasını
Yüreğimi yıkamamıştım ben doğduğumdan beri
Belkide bundandır ki insanların bana yaptıkları yüzünden kalbim karardı inanmama senfonisi kulaklarımı okşuyor
Kim bilebilir ki cümlelerin yalnızlığında
tüketmek tükenmek bizden kalanları
Doğruya bir şey isteyebilirmiyim ruhuma dokunabilirmisin
yapmada olsa bana bakarken tebessüm edermisin
sana söz gözlerine bakmayacam
oradan ne geçtiğini anlamak için
sadece inanmak istiyorum sana sonsuz bir aşkla mutlulukla
Beni yalnız bırakacağını bilmeme rağmen hayal kurucam
içinden senli benli kıvılcımlar olan...
Aaa ne oldu böyle cümlelerim öldü
Dirittirme onları bırak ölü kalsın insanlara inanmak istemiyorum artık.....