İnanmak! Şiiri - İsmail Adanır

İnanmak her şeyin başı! ...
Bindir kalbini beyninin sırtına,
Düşünce yurdunun arapsaçı sokaklarına taşı.

Sor bakalım;
iki kere iki dört mü eder?
İnsan, iki kere ikinin ettiğine mi dört der?

Sor bakalım;
kanadı olan uçar, fakat
inanmak olur mu insana kanat?

Sor bakalım;
batmayacağım, inanıyorum diyerek,
bassam, nehri geçebilir miyim yürüyerek?

Sor bakalım;
inanarak geçilir mi anahtar deliğinden?
Geçilirse nasıl?
Delik mi büyür?
Geçen mi küçülür?

Dur bakalım!
İndir kalbini beyninin sırtından.
Çık dışarı düşünce yurdundan
ve arapsaçı sokaklarından.
Cevap arıyorsan bu sorulara,
boş ver, “şey” kerpici kelimelerden saraylara.

Koy kalbini hakikate imanın örsüne,
aşık et tespih tanelerinin sesine.
Demir kapılara bir balyoz gibi vursun,
peş peşe tespih taneleri.
Bütün zemberekleri kursun,
eş eşe tespih taneleri…

İnansın yeter ki;
geçer insan anahtar deliğinden.
Delik mi büyür?
Geçen mi küçülür?
Boşa merak.
Gerekmez ne öteki ne beriki,
İnsan, inansın yeter ki! ...

Çorum-1986