Hain bir pusuda yitirdim düşlerimi
Zamanın zift karasına çaldığı sıralar.
En masum halleri çocukluğumun
En masum halleri gençliğimin
Dost dediğin neydi ki?
Ya arkadaş ya sevgili?
Yüreği tuzla buz eden yaralar yumağı.
Ah nasıl da inanmıştım.
İnsana! En çokta insanca.
Kancık bir pusuda yitirdim benliğimi.
Yüreğim diken bahçesi
Kanatan sözlerimi.
Ah nasıl da inanmıştım.
İnsana.
En çokta insanca.
Kayıt Tarihi : 28.11.2018 21:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!