İnanmak Şiiri - Cihan Gürel 2

.
Ey gündüzle geceyi var eden efendi
Ben sana ellerimi açıp yalvardım
Sen geri çevirmezsin aciz kullarını
Nedir bu aciz olmanın sebebi 
İhsan eylediğin aklı
Kimler kimlere sattı 
Geri gelmez mi hakikatten gelen
İnsan sormaz mı
Her aldığı nefesin
Var mıdır diye sebebi
Oysa ki vicdan aklın varisi
En büyük itiraf vicdanla olur
Vicdanı olmayan
Kuru ağaç dallarından farksızdır
Ne lazım söyle
Gözle görülmeyen kötülüklere
Bu kadar katlanıp duranlara
Hiç sordun mu canı veren
Sana on bir adımdan daha yakın
Hiç sağına soluna bakma
İhtiyacın olan asıl irade
Tam kalbinde
Yaşayalım o zaman hep beraber
Yıkalım işimize gelen bu oyunu
Sen gece yattığında
Rahat uyuyabiliyor musun
Ben uyuyamadım
Geceler boyu vicdanımda
Mahkemeden mahkemeye
Koşup duruyordum
Mesele şu ki
Son söz özünde
Göz yaşına döndüğü an
Kimi zaman bir olta var
Başkasının elinde
Av mevsiminde balığı
Yakalamak zorlaştı
Çok uğraşsa da oltanın sahibi
Şans bir kere gelir
Ve inanmayan kimseye
Bir daha o şans gelmez
Hadi bir şekilde yakaladı diyelim
Balık hangi sularda gezdi bilemez
Kendine inanmaz adam
Hadi onu da bildi
Doğru zamanda, doğru yerde
Geriye dönmesini de bilmek gerekir
Bilmediği sularda
Elindekini tutamaz bu adam
Ya
Bu dünya insanı böyle aldatır
Tutunmaz gerçeklerle
Yeryüzü buna imkan tanır
Birileri kendine ısmarlar
Devamlı her şeyi
Her şeyin sahibi olmak
Keyif veren duygu olmalı
Sen onlardan olma
Önce insan ol
Sonra inan
Hiç olarak gitmek
Nasıl geldiğini bilmek
Demektir
Ne olursan ol
İnanmaya devam et
Önce kendine
Vazgeçmek kabullenmek
Demektir
Ve bunu düşünmek
İnan bana
Kaybetmek demek
Bugünlük bu kadar
Kal selametle
Oltacı arkadaşa da
Çok selamlar

Cihan GÜREL