İnanmadığım, Bakışlıma Mektup.

Merhaba Suna.
Biliyormusun, Lapa, lapa kar yağıyor, şu anda dışarıda.
Ve ben!
Seni düşünüyorum, bu ayaz gecenin ikinci yarısında.
Uykum yok.
Yatıyorum, uyuyamıyorum.
Bitirmeye çalıştığım, şu uzun kış gecenin ikinci yarısında.
Suna.
Ve!
Ayaz desen, ortalığı kasıp kavuruyor dışarıda.
Üşüdüm’ de.
Kalktım, sobaya birkaç odun attım.
Sonra oturdum!
Sana bu mektubu yazdım.
Suna.

Odunlar alev aldı.
Hatırlarsın biraz düşünürsen, sobanın başında oturduğumuz geceyi
Soba gürlemeye başladı.
İşte yine o gecede toplandığımız yerde olduğu gibi.
Kızardı.
Sonra ben, yatağımın içine oturdum.
Sana bu, mektubu yazdım.
Suna!
Çünkü şu sersem aklımda, yine sen vardın.
Ve!
Uykusu kaçmış, gözlerimde,
Senin bir zaman’ki, bakışlarınla, hayalin vardı o günkü gibi.
Çünkü Suna.

Ben!
Unutmadım, senin o, üzgün bakışlarını.
Gözlerin yapma demişti’ de, o akşam birlikteyken, sanki bana.
Ben, anlamamıştım.
Meğer sen, çok haklıymışsın.
Suna!
Ben hayatı, zehir etmişim çekilmez etmişim kendime.
Sanki bilerek koyvermişim kendimi, melus kaderimin ellerine.
Anlamamışım.
Anlamamışım, bakışlarınla söylemek istediğini bana.
Bunun acısını çekiyorum
Şimdi, Suna.
Şu bitmeyen ayaz gecede, seni düşünürken Suna.

Neyse!
Olan oldu, biten bitti.
Beni boş ver.
Sen nasılsın, bir gün otur’ da yaz her şeyini bana
Suna...
Kaç çocuğun var, mutlu’ musun, memnun’musun hayatından eşinden
Her şeyini, bilmek istiyorum Suna.
Bilmek istiyorum.
Hoşça kal, Seni özledim Suna.

04 Kasım 2015-12-04
Antalya