Uyandım bu sabah, yine her sabah olduğu gibi.
Yüzümü yıkarken, bir an aynaya baktım.
Ve aynadaki yüzümden bana bir isyan geldi;
Daha içinde olduğum 18 yaşıma rağmen
Gözlerimin altında oluşmuş morlukları görünce.
Aynanın ardında, Alice'in harikalar diyarında ki beni düşledim...
Söylemediğim sırrımsan,
Duyamadığım şarkımsan,
Dalında kuruyan çiçeğimsen,
Ulaşamadigim zirvemsen,
Söyle gönül, neysin sen?
Ben ki senin çaresizliğinle yaşıyorum,
Lakin yine de söylüyorum;
Sana söz yine baharlar gelecek,
Sana söz ışıklar hiç sönmeyecek,
Sana söz bu hayat hiç bitmeyecek,
Söz söz söz söz...
Ama inanma!
Zira aşk yemin tanimaz,
Aşk için yemin edene asla güven olmaz!
Aşk, inşallah ile, maşallah ile yaşanmaz.
Lakin aşk sinirsiz bir bahçe
Bizse o bahçede iki ağacın
Birer yaprağıyız.
Sen hiç yaprak dökmeyen çam,
Bense her güzde çıplak kalan bir kavak;
Ama her baharda yenilenen bir aşk çiçegiyim,
Ve daha bir baharı göremedim! ...
:1997:
Kayıt Tarihi : 18.1.2007 00:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!