Yağmur sesi ile fırladım yataktan,
Yağmurun sesini, senin kahkahan sandım;
İnan, çok mutlu idim o an,
Kahretsin, nasıl inandım imkansıza, anlamadım!
Meleklerin göz yaşları, nasıl olurdu senin kahkahan?
Vazgeçemiyorum senden, güzzelliğinden ve aşkından,
Vazgeçersem n’aparım, eeee ne desem bilmiyorum,
Sensizliği bir an bile düşünmemişim, şimdi anladım.
N’olur beni deli etme aşkınla, göz süzüşünle;
İsmin gibi, değerli kıldım seni kalbimde.
İnşallah kalbim açılınca midye gibi,
Oradan bana bir tebessümü, eksik etmezsin umarım?
Yoksa, bu aşkla toprağa gireceğim neredeyse.
İhtiyar kaldım inan; yaşıtlarım değil,
Benden büyüklerin yanında bile!
:1996:
Kayıt Tarihi : 18.1.2007 00:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!