İnanki Şiiri - Aşık İsmeti

Gaipde duruyordum yeryüzüne gelmeden
Semalarda olanlar yere iner inan ki
Belki dönüp giderdim bir yudum su içmeden
Yolumuz kenarında dünya pınar inan ki

On sekiz bin âlemdir kanatsız uçar gökte
Yıldızlar göz kırparak ediyor bize nükte
Allah'ın ikrâmıdır sevmek de sevilmek de
Muhabbet denilen şey ince hüner inan ki

Her zerrede hikmet var yok diyemem gereği
Dualardan oluyor yerin göğün direği
Âşığın lâv püsküren dağa benzer yüreği
İçimdeki ocağım böyle yanar inan ki

Gelecek geldi çattı geçen günler düş olur
Sevdalı gönüllerin iki gözü yaş olur
Güzeli gören kimse kanatlanır kuş olur
O cemalin üstüne ruhum döner inan ki

Gözümün gördüğü nakışlıca perdedir
Aranılan arzular gelen diyor nerdedir
Görünenler gölgesi kendi yakın yerdedir
Resimleri sevenler sahi sanır inan ki

İSMETİ'yim ileri vardı yaşım nihayet
Kar yağdı beyazlandı şimdi başım nihayet
Çınarı beğenmeyen gönül kuşum nihayet
Kurumuş çalılara gelip konar inan ki