Her şey yavaş yavaş oluyor rüya;
Sanki, bir uykudan uyanıyorum.
Aklımdan silinip gidiyor dünya;
Artık, yaşamaktan usanıyorum.
Bir hayal geçiyor köşe başına;
İsmimi yazıyor mezar taşına.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Sevgili Dostum,
Rahmete inanmak insana ne geniş bir hareket alanı sağlıyor, ne kadar rahatlatıyor.
Haydi gel 'yaşamaktan usanmayı' bir kenara bırak.
Haydi.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta