İnancına Bağlı Şiiri - Kemal Berk

İnancına bağlı insanlar ama
Namus diye niye her gün ağlıyor
Huzuru kalmamış yürek de yara
Namus diye her gün durmaz ağlıyor

Yürekler yanıyor dönmüş eleğe
Özü, dili hamdır, benzer keleğe
Vurdukça, kahretme sakın feleğe
Namertler namus deyip ağlıyor

Namus dersek, akıl kadına erer
Erkeği çemberin dışına iter
Çocuğu görünce gönülü çeker
Namussuzlar namus diye ağlıyor

Erkeğin gözleri radara benzer
Kadınlar geçerken o yönde gezer
Evdeki yarin'i her zaman ezer
Sahtekarlar namus diye ağlıyor

Sözleri yalandır özleri riya
Edebî hayası gerçekte rüya
Hasetlik ruhunda, cömerttir güya
Hayasızlar namus deyip ağlıyor

Gönülleri dolmuş kinle kibirle
Hayra çalışmayan akıl fikirle
Sevgiden yoksundur gezer sinirle
Hayırsızlar namus deyip ağlıyor

Adaletten yoksun yürek hep yara
Terazisi asla gelmez ki asla dara
Hakk-tan kaçar sapar isen yüz kara
Dar gününde namus deyip ağlıyor

Kül'özünün gönlü derinden yara
Ahirette olmasın yüzümüz kara
Yalansız riyasız Hakk yola vara
Hesap günü namus diyen ağlıyor

Kemal'eren/Kemal Berk