İnancın Gerekliliği

Gözlerini açtı, bir trendeydi. Hiçbir şey hatırlayamıyordu. Kafasını cama yasladı bir süre yolu
izledi. Bir yere gidiyordu besbelliydi. Durduramıyordu da bu gidişatı.
Yanında da bir adam oturuyordu. Sordu:
- Siz kimsiniz? Hiçbir şey hatırlayamıyorum. Bu trende ne işim var, nereye gidiyoruz böyle?
Sorular dur durak bilmiyor, arkası kesilmiyordu. Adam döndü ve çok mütevazi ve rahat bir
şekilde cevap verdi.
- Bu trende hiç kimse hiçbir şeyi hatırlamıyor.
Kimse hiçbir şeyi hatırlamıyor mu?
O esnada gözüne bir şey çarptı. Trende bazı insanlar indiriliyor yerlerine başkaları
bindiriliyordu.
Adam cebinden bir külçe altın çıkardı ve uzattı.
- Bu altını al. Bu altını alman sana hiçbir şey kaybettirmeyecektir evlat. Bunu, indirildiğin
zaman kullanabilirsin.
Altını alabilirdi, hiçbir şey kaybetmeyecekti sonuçta, direk cebine atıp da yoluna devam
edebilirdi ama bekledi, gerçek olup olmadığına baktı ve sordu.
- Bu altını bana neden veriyorsunuz?
- Altını sana...sana veriyorum çünkü altın, bir dayanak oldu bana, beni zengin ve korunaklı
kıldı, seni de kılsın istiyorum. Ben paylaştıkça altınım arttı. senin de artsın istiyorum. Bu altını
bana bir başkası verdi bana vermesi onu fakir etmedi sen de başkalarına ver. İçin rahat,
gönlün ferah olsun. Unutma kaybedecek bir şey yok.
Aldı Altını, yasladı kafasını cama. Koyuldu yola.
Velhasıl:
Hayat treninde ilerliyoruz öncesini hatırlamıyoruz.
Bu yol zamanı temsil eder zamanı durduramayız.
Bu trenden/hayattan hergün bir sürü insan göçer ve hergün yenisi dünyaya gelir.
Altın dini/inancı temsil eder bir dine/inanca sahip olmak insana hiçbir şey kaybettirmez. Tabi
bu altın sahtede olabilir ve bize birşey kazandırmayabilir.
Bu altını (dini/inancı) direk cebimize atıp, bir dogma olarak da inanabiliriz ya da altının
gerçek olup olmadığına da bakabiliriz.
Altınımızı başkalarıyla paylaşarak, başkalarının zengin olmasına da vesile olabiliriz. Bu Altın
insana zenginlik katar hiçbir şey kaybettirmez.